- პირველი რამაც გამიელვა იმ წუთას იყო ფიქრი იმაზე, ხომ არ არის ეს დაკავშირებული მუსლიმებთან, რადგანაც მანამდე არსებობდა გარკვეული თანამიმდევრობა, აფრიკაში აშშ-ის საელჩოებზე თავდასხმა , აშშ-ის სამხედრო გემის აფეთქება , 90-იანების დასაწყისში იგივე სავაჭრო ცენტრზე ტერაქტი, ჩემი ვარაუდი
მოგვიანებიტ გამართლდა. ყველა 19 ივე ტერორისტი მუსლიმანი აღმოჩნდა. იმ წუთიდან მივხვდი რომ ჩემნაირ ადამინებს გაუჭირდებათ ისლამის ახსნა, არსებული ნაპრალის შევსება ან კავშირების დამყარება არა მუსლიმანებთან. ამავე დროს საკუთარ თავზე უნდა განგვეცდა სტერეოტიპად დაყოფა, ხალხის სიძულვილი და სიბრაზე.ჩემი შიში მოგვიანებით გამართლდა კიდეც. პროფესორ აჰმედის განცხადებითმრავალს გამოეპარა ის ფაქტი რომმუსლიმანურ სამყაროშიარსებობდა სინანული ტერაქტში დაღუპულთა მიმართ. ქაიროში ალ აზარსადა ირანში შია ისლამის ცენტრშიმუსლიმანები ლოცულობდნენგარდაცვლილებისთვის.-პირველად ვიფიქრე რომ თვიტმფრინავს ტექნიკური პრობლემები აქვს, შემდეგ რამოდენიმე წუთში მეორ თვითმფრინავი მეორე შენობას შეეჯახა, ეს მომენტი პირდაპირ ეთერში ტელევიზიით გადმოიცემოდა.იმ მომენტიდან ჩემის აზრითმსოფლიო სამუდამოდ შეიცვალა. მიუხედავად იმისა რომ ოსამა ბინ ლადენი უკვე 10 წლის განმავლობაში ოპერირებდა და მის ნახელავს ეკუთვნის ტანზანიასა და კენიაში აშშის საელცეობზე ტერაქტების განხორციელება,არავინ ფიქრობდა რომ ასეთ ძლიერ ქვეყანაზე როგორიცაა აშშ-ი ალ ქაიდა შეძლებდა მსგავსი თავდასხმის განხორციელებას. დროთა განმავლობაში , როდესაც სიტუაცია ჩაწყნარდა, ხალხი შეეცადა გაეანალიზებინა რა მოხდა, დასკვნები ძალზედ სახვადასხავგვარი აღმოჩნდა.
- იყო სინანული იმ ხალხის მიმართ ვინც ამ დროს დაიღუპა. გაჩნდა კითხვა რატომ გადაწყვიტა 19 გამტაცებელმა მსგავსი სისასტიკის ტერაქტის მოწყობა. პასუხი კი აშშ-ის საგარეო პოლიტიკაში მდგომარეობდა. ალ ყაიდას არ ჰქონდა ამ ქმედებებში არანაირი მხარდაჭერა, მაგრამ მეორე მხრივ გაჩნდა იმის კმაყოფილება რომ ამ მოვლენებმა გამოაფხიზლა აშშ-ი და დაანახა, რომ ამერიკა იყო ის ზესახელმწიფო რომელიც გამუდმებით მხარს უწერდა ისრაელს, რომელსაც ოკუპირებული აქვს პალესტინა. ეს ტერორისტების მხრიდან იყო გამოსაფხიზლებელი ქმედება, რომ ასეთი პოლიტიკის წარმოება აღარ შეიზლება. ეს ყველააფრი იმ ფონზე რომ მუსლიმანთა დიდი ნაილი მხარს არ უწერს არც ალყაიდას და არც მის იდეოლოგიასა და პროპაგანდას. გაზეთ მაკლაჩის რედაქტორი როი გუტმანი ამ მოვლენების სესახებ შემდეგს იხსენებს ; კლინტონისა და სემდეგ ბუშის ადმინისტრაციის დროს სწორად ვერ სეაფასეს ავღანეთიდან მომავალი საფრთხე.ეს იყო ქვეყანა სადაც ბინ ლადენს თავსესაფარი მისცეს.
-სამწუხაროა მაგრამ აღსანიშნავი ის ფაქტი, რომ ორმა სხვადასხვა პრეზიდენტმა და 4მა განსხვავებულმა ადმინისტრციამ ვერ მოახდინა ფოკუსირება იმ ადგილზე სადაც ეს ყველაფერ ხდებოდა.ორივე შემთხვევაში ადგილი ჰქონდა პარტიულ მიდგომას საგარეო პილიტიკის მიმართ. ისახებოდა ისეთი პოლიტიკური ნაბიჯები, რომელიც ამა თუ იმ პოლტიკურ გუნდს უკეთ წარმოაჩენდა. დიდი გაკვეთილი კი რომელიც ამერიკამ 11 სექტემბრის ტერაქტით მიიღო არის ქვეყნის და არა პარტიული ინტერესები მოქმედება. როდესაც საგარეო პოლიტიკაში დაშვებულია მნიშვნელოვანი შეცდომები მათ გამოსწორებას დიდი დრო სჭირდება. აცხადებს როი გუტმანი მთავარი ეხლა მოთმინებაა,სემდეგ აუცილებელია პოლიტიის დასახვა.პოლიტიკის რომელსაც ექნება ამოცანები, სატრატეგია და ტაქტიკა. კლინტონის დროს სულაც არ არსებობდა პოლიტიკა, ბუშის დროს კი არ იყო სერიოზული სტრატეგია.ახლა ყველაფერი სეიცვალა. ახალმა ადმინისტრაციამ განიხილა სტრატეგია. მართალია მოსახლეობამ შესაძლებელიამხარი არ დაუჭიროს ამ საკითხში , პრეზიდენტს, მაგრამ მან მაინც სწორი ნაბიჯი უნდა გადადგას მიუხედავად მოსალოდნელი უკმაყოფილებისა.